Nadciśnienie tętnicze charakteryzuje się stale podwyższonym ciśnieniem tętniczym krwi. Nadciśnienie to choroba układu krążenia, której zdecydowana większość (ponad 90%) przypadków ma charakter pierwotny, tzn. bez znanej somatycznej przyczyny. Pozostałe przypadki to choroba o charakterze wtórnym, czyli jest dobrze znana przyczyna choroby, np. choroby nerek, miażdżyca, choroby gruczołów dokrewnych lub choroby mózgu.
Choroba nadciśnieniowa dotyczy kobiet i mężczyzn, rozpoczyna się zazwyczaj między 30. a 40. rokiem życia, choć może mieć już początek w dzieciństwie. Objawia się rannymi bólami głowy w okolicy potylicy. Nadmierną pobudliwością, bezsennością. Odczuwalne jest kołatanie serca, bóle wieńcowe oraz obserwuje się zaczerwienioną twarz, szyję, klatkę piersiową. Najczęściej jednak nieprawidłowe wartości ciśnienia tętniczego są wykrywane przypadkowo w czasie rutynowego pomiaru.

Czy wiesz, że przyczynami nadciśnienia są często nadwaga i otyłość? Jednak równie często zdarzają się po prostu braki składników odżywczych, na skutek złej żywności sprzedawanej w sklepach i na bazarach, obróbki termicznej żywności, stosowania mikrofalówki, kuchenki indukcyjnej. Ogromny wpływ na nadciśnienie tętnicze ma nasz tryb życia.

Nadciśnienie tętnicze to jedna z najgroźniejszych chorób cywilizacyjnych, które dotykają Polaków. Jest szczególnie niebezpieczna dlatego, że w wielu przypadkach przebiega prawie bezobjawowo, a chory dowiaduje się o swoim problemie dopiero wtedy, gdy schorzenie ma już postać zaawansowaną.

Przyczyną nadciśnienia może też być brak magnezu, witamin z grupy B czy braki witaminy C. Dlatego też możesz zbadać braki tych pierwiastków za pomocą testu niedoborów komórkowych i ustalić, które składniki (a raczej ich brak) mogą przyczyniać się do powstawania nadciśnienia tętniczego.

Bóle stawów mogą towarzyszyć infekcjom, zarówno bakteryjnym, wirusowym i pasożytniczym. Można wówczas mówić o odczynowym zapaleniu stawów. Dotyczy ono jednego lub, częściej, kilku stawów. Zdarza się u ludzi w każdym wieku. Jak je prawidłowo rozpoznać i jak z nim walczyć?

Ból stawów - objawy 

Początkowo ból występuje w ruchu, a maleje bądź ustępuje w spoczynku. W zaawansowanych stanach utrzymuje się cały czas. Zmianie może ulegać jego natężenie. Charakterystycznym objawem choroby jest także sztywność w stawach, szczególnie po okresie dłuższego bezruchu. Stawy mogą być bolesne w dotyku, a ich okolica nadmiernie ocieplona i obrzęknięta. Przy dużym zaawansowaniu zmian obserwuje się zniekształcenia stawów, skierowanie kości pod nieprawidłowym kątem w stosunku do siebie. Może dojść także do ograniczenia ruchomości zajętych stawów.

Czy wiesz, że istnieje związek między brakiem składników odżywczych, a reumatoidalnym zapaleniem stawów?

Szczególnie na bóle stawowe może wpływać brak witamin z grupy B (zwłaszcza kwasu pantotenowego), braki witaminy D3, niedobory cynku, kwasów tłuszczowych itd.

Bóle stawów można zmniejszyć, suplementując np. yocce pod okiem spcjalisty Revitum. Najważniejsze, aby były to preparaty dobrane do Twoich potrzeb z uwzględnieniem całości Twojego organizmu.

Z pożywienia w przypadku bólów stawowych warto, pod okiem specjalisty, wyeliminować rośliny psiankowate, gdyż niektórzy cierpiący na bóle stawowe są nadwrażliwi na solaninę wpływającą na działanie enzymów w mięśniach, co powoduje ból.

Działanie łagodzące ból ma np. imbir. To on właśnie potrafi blokować wydzielanie prostaglandyn, czynników zapalnych, leukotrienów, jest też silnym przeciwutleniaczem.

Koncentracja jest zjawiskiem polegającym na skupieniu uwagi i skierowaniu jej na określony przedmiot, zagadnienie, wydarzenie, sytuację czy zjawisko. Jest to kluczowy czynnik, który umożliwia efektywne wykonywanie danej pracy zarówno umysłowej, jak i fizycznej. Im większy poziom koncentracji, tym większa efektywność! Im większa efektywność, tym więcej zrobisz w krótkim czasie. Dlatego koncentracja jest tak ważna. Jeśli chodzi o brak koncentracji przyczyny mogą być bardzo złożone lub mogą się na siebie nakładać.

Demencja starcza to inaczej otępienie starcze. Im później zostaną zaobserwowane problemy na tle psychologicznym i intelektualnym, tym choroba objawia się łagodniej. Pierwszym symptomem jest osłabiona pamięć, która często jest objawem starzenia się. Dlatego bliscy i rodzina osoby w podeszłym wieku często to bagatelizują, myśląc, że wynika po prostu ze starości.

Kolejne objawy demencji to: apatia, osłabienie organizmu, brak zapału do pracy, niechęć do wykonywania jakichkolwiek czynności, złe samopoczucie. Problemy z zapamiętywaniem mogą objawiać się inaczej u różnych osób. Często pacjenci pamiętają to co zdarzyło się kilkanaście, kilkadziesiąt lat temu, a nie pamiętają co robili wczoraj.

Granica między demencją, a chorobą Alzhaimera jest bardzo krucha, dlatego mówi się, że jedną z form otępienia starczego jest Alzheimer, który po pojawieniu się objawów demencji zaczyna powodować kłopoty z prawidłową wymową słów i inne dysfunkcje nasilające się w przeciągu od trzech do pięciu miesięcy.

Trądzik to choroba, która od lat dokucza milionom ludzi na całym świecie. Co roku przeznacza się miliony dolarów na badania poświęcone zwalczaniu tej przypadłości.

Trądzik młodzieńczy (Acne vulgaris) – choroba skóry, której początek występuje w wieku pokwitania, kiedy pod wpływem zmian hormonalnych (nadmiernej stymulacji androgenowej) dochodzi do nadmiernego pobudzenia czynności gruczołów łojowych (łojotoku). Zaskórniki i grudki, popularnie nazywane pryszczami, są objawem trądziku. Ich powstawanie wiąże się z nadmiernym wytwarzaniem łoju i wzmożonym rogowaceniem komórek przewodu wyprowadzającego gruczoły łojowe skóry. Nakładające się na siebie warstwy zrogowaciałego naskórka wypełniają przewód wyprowadzający i zamykają jego ujście. Zablokowane ujście kanału gruczołu łojowego czopem łoju i zrogowaciałych komórek to tzw. zaskórnik, który jest niezapalną postacią trądziku.
W takim nagromadzeniu naskórka zrogowaciałego i łoju niektóre bakterie, zawsze obecne na powierzchni skóry, rozwijają się szczególnie dobrze i wywołują proces zapalny, który może powodować pęknięcie ściany przewodu wyprowadzającego i rozwój zapalenia w okolicy gruczołu łojowego. Grudki stają się wtedy duże, czerwone i bolesne.

Trądzik może mieć wiele przyczyn

Przyczynami wystąpienia trądziku mogą być zaburzenia hormonalne, żołądkowo-jelitowe, wątrobowe, drożdżyca itp.

Wiele tzw. "domowych sposobów" nie działa, a z kolei źle dobrane leczenie może maskować tylko problem, nie uderzając w jego przyczynę. Działanie warto zacząć szybko ponieważ nieodpowiednie postępowanie może powodować, że na skórze na całe życie, lub na wiele lat zostaną nam ślady. Szczególnie należy unikać tzw. "wyciskania" zmian skórnych, zwłaszcza bez dezynfekcji. Najlepiej zacząć kompleksową kurację, wycelowaną w przyczyny powstawania trądziku.

W Centrum Diagnostyki Organizmu Revitum możesz wspomóc leczenie trądziku stosując naturalne preparaty, w których znajdziesz składniki roślinne, oleje roślinne, minerały i witaminy pochodzenia tylko i wyłącznie naturalnego! Kuracja jest układana w sposób indywidualny, ponieważ w Revitum nie mamy jednej tabletki na trądzik, bo taka nie istnieje. Specjalista bierze pod uwagę Twój wiek, wagę, styl życia i wiele innych czynników, poza tym wykonuje Test Obciążeń szukając dodatkowych przyczyn. Taka kuracja daje pewność zdrowia na długie lata.

Cukrzyca to jedna z chorób cywilizacyjnych. Jest trzecim w kolejności powodem zgonów w naszym kraju (zaraz po raku i chorobach serca). Zazwyczaj dowiadujemy się, że ją mamy, gdy jest już w zaawansowanym stadium i pojawiają się groźne powikłania. Nieleczona może powodować rozwój miażdżycy, niedokrwienie, zawał serca, udar mózgu, uszkodzenie siatkówki skutkujące ślepotą, owrzodzenia, trudno gojące się rany itd.

Według statystyk w Polsce mamy ponad 2,5 miliona osób, które wiedzą, że mają cukrzycę. Jest ona spowodowana niedoborem insuliny, czyli hormonu produkowanego przez trzustkę. Insulina ma znaczący wpływ na przebieg regulacji procesów przemiany materii zachodzących u człowieka. W związku z brakiem tego hormonu w organizmie dochodzi do podwyższenia poziomu glukozy we krwi (hiperglikemii).

Czym zatem jest cukrzyca? Jakie niebezpieczeństwo na nas czyha kiedy zapadniemy na tę chorobę? Jak ją leczyć?

Słaba pamięć może mieć rożne podłoże, zarówno w uwarunkowaniach psychicznych jak i organicznych.

Przyczyny słabej pamięci:

• Brak składników odżywczych w diecie
• Arterioskleroza: zgrubienie ścianek tętnic
• Miażdżyca naczyń mózgowych: niedokrwienie mózgu
• Schorzenia tarczycy
• Alkoholizm
• Zatrucie organizmu
• Niedobór witamin, pierwiastków śladowych
• Braki minerałów
• Stres
• Przeciążenie (presja sukcesu, czasu, otoczenia)
• Pośpiech
• Konflikty
• Troska o sprawy bytowe
• Lęk

Najważniejsze z tej listy są braki składników odżywczych! Słaba pamięć to wbrew obiegowej opinii nie tylko problem ludzi starszych. Problem dotyka coraz młodszych osób, które składają to na karb przeciążenia obowiązkami i "przeładowania informacyjnego" - mamy dziś przecież do zapamiętania o wiele więcej spraw i pracujemy często w zawrotnym tempie. Tak, to może być przyczyną zaburzeń pamięci, zarówno krótkookresowej, jak i długookresowej. Ale nie możemy tego z góry zakładać, ponieważ w przypadku wielu osób, po dokładnym zbadaniu, okazuje się, że żródło problemy leży gdzie indziej.

Słaba pamięć - skutek obciążeń organizmu

Przyczynami problemów z zapamiętywaniem są obciążenia znajdujące się w organizmie. Aby sprawdzić jakie obciążenia występują w Twoim organizmie wykonaj szybki i prosty test obciążeń organizmu! Na wizycie specjalista biomedycyny dobierze dla Ciebie odpowiednią kurację, która na trwałe przywróci dawną sprawność Twojego umysłu i ciała!

Choroba Duhringa (dermatitis herpetiformis) jest skórną manifestacją nietolerancji glutenu. Nazywana jest wręcz skórna postacią celiakii i występuje często w tych samych rodzinach, w których są chorzy na celiakię.

Choroba Duhringa ujawnia się najczęściej pomiędzy 14. a 40. rokiem życia. Typowym obrazem zmian skórnych w jej przebiegu są zmiany wielopostaciowe: pęcherzyki, rumień, grudki często bardzo swędzące, powodujące tendencję do drapania zmienionych miejsc, w następstwie czego powstają strupy i blizny. Najczęstszym umiejscowieniem zmian są kolana i łokcie oraz okolica kości krzyżowej i pośladki (bardzo typowa lokalizacja), a także tułów (częściej plecy – okolica łopatek) oraz twarz i skóra owłosiona głowy. Około 10% pacjentów, oprócz zmian skórnych ma różnorodne objawy ze strony przewodu pokarmowego, spowodowane całkowitym, lub niemal całkowitym zanikiem kosmków jelita cienkiego. Podobnie jak w celiakii objawy zaniku kosmków mogą być nietypowe (niedokrwistość, osłabienie, depresja itp.) Dlatego po wykryciu zaburzeń metabolizmu glutenu, celiakii czy choroby Duhringa ważne jest, aby przestrzegać diety bezglutenowej.

Dla choroba Duhringa jest tak niebepieczna?

Krótko pisząc: nietolerancja glutenu późno wykryta to duży problem dla organizmu. Sama dieta nie może nie wystarczyć, żeby organizm mógł się w pełni zregenerować. Nietolerancja glutenu powoduje gorsze wchłanianie wapnia i może prowadzić do osteoporozy, może też pojawić się anemia lub nawet depresja. Często osoby z nietolerancją glutenu borykają się z teżyczką i innymi chorobami. Na dodatek śluzówka żołądka i jelit często nie jest taka jaką być powinna.

Wcześnie wykryta nietolerancja glutenu pomoże sprawniej leczyć chorobę Duhringa. Wykonaj test obciążeń organizmu i dowiedz się czy w Twoim ciele występują zaburzenia metabolizmu glutenu. Możesz to zrobić w Revitum, umawiając się na wizytę w placówce najdogodniejszej ze względu na twoje miejsce zamieszkania. Zobacz, gdzie możesz spotkać się z diagnostą Revirum.

Niedobór witaminy D

Gdy brakuje witaminy D w organizmie…

Witamina D wpływa na prawidłowe funkcjonowanie gospodarki wapniowej we krwi, na układ nerwowy, układ krążenia, immunologiczny, rozrodczy oraz mięśniowy. Dba również o prawidłową strukturę kośćca. Kiedy jest jej za mało grożą nam poważne konsekwencje zdrowotne. Poniżej przyjrzymy się jakie dokładnie.

POWODY NIEDOBORU WITAMINY D

Niedobór witaminy D zazwyczaj spowodowany jest niewystarczającą ekspozycją na słońce. Często jest to niemożliwe ze względu na wysokie prawdopodobieństwo poparzenia skóry, a używane kremy z wysokim filtrem skutecznie blokują naturalny proces tworzenia się w skórze witaminy D.

Astma to poważna choroba, uznawana w dzisiejszych czasach za cywilizacyjną – choruje na nią bowiem ponad 300 milionów osób na całym świecie.
W Polsce problem astmy również jest zauważalny. Szacuje się, że dotyczy ona około 10% ludności, zarówno dorosłych, jak i dzieci. Liczba chorych rośnie w zatrważającym tempie, a przyczynia się do tego m.in. zanieczyszczenie powietrza.

Objawy astmy

Astma charakteryzuje się napadami duszności, w czasie których przez skurcze mięśni gładkich górnych dróg oddechowych jest utrudnione wydychanie powietrza, co wywołuje kaszel i duszność. Chorzy skarżą się na często występujący świszczący oddech, ucisk w klatce piersiowej i napady uciążliwego kaszlu, podczas którego powstaje trudna do wykrztuszenia wydzielina.

Objawy astmy nasilają się zwykle przy wysiłku fizycznym, nocą lub podczas kontaktu z zimnym powietrzem. Częstotliwość występowania symptomów bywa różna w zależności od pacjenta: jedni doświadczają ataków astmy dość często, inni jedynie raz na jakiś czas. Również nasilenie objawów może być uwarunkowane indywidualnie.

Jakie są przyczyny astmy?

Astma związana jest z przewlekłym stanem zapalnym. Wpływ na nią mają również alergie, braki kwasów tłuszczowych, niedobory witamin (np. magnezu, witaminy B), nietolerancje pokarmowe, wrażliwość organizmu na konserwanty, niedobory kwasów żołądkowych, grzybice, candida, pasożyty oraz ogólnie braki składników odżywczych.
Przyczyny zachorowań na astmę nie są do końca znane i trudno je jednoznacznie określić. Na pewno wpływ na rozwój astmy mają zarówno czynniki genetyczne, jak i środowiskowe. Do czynników środowiskowych zaliczamy: alergeny, związki chemiczne występujące w powietrzu oraz poziom jego zanieczyszczenia. Ryzyko zachorowania na astmę zwiększa się także, jeśli matka dziecka paliła papierosy w czasie ciąży. Badania wykazują, że astma występuje częściej u osób, u których stosowano antybiotyki we wczesnym etapie życia oraz u dzieci urodzonych przez cesarskie cięcie.

Czynnikiem genetycznym jest występowanie astmy u członków rodziny. Chodzi głównie o geny związane z układem odpornościowym. Szacuje się również, że jeśli jedno z bliźniąt jednojajowych choruje na astmę, to u drugiego występuje aż 25% ryzyka wystąpienia tej choroby.

Choroby kojarzone z astmą

Astma częściej rozwija się u osób cierpiących na atopowe zapalenie skóry oraz katar sienny. Związana jest także z chorobami autoimmunologicznymi. Prawdopodobieństwo zachorowania na astmę zwiększa się także u osób otyłych, ponieważ układ oddechowy jest u nich bardziej obciążony i mniej wydolny.

Czy można zapobiec astmie?

Dawniej starano się zapobiegać astmie za pomocą odpowiednich składników odżywczych. Przykładem jest starożytny Egipt, gdzie np. zalecano spożywanie dużej ilości fig, winogron, owoców jałowca i wina. W Chinach stosowano liście herbaty, z których uzyskano lek na astmę – teofilinę.
Możliwym sposobem na zapobieganie astmie jest unikanie czynników zwiększających ryzyko jej rozwoju. Warto ograniczyć palenie (również bierne) i kontakt z zanieczyszczeniami powietrza oraz chemikaliami, na przykład w pracy. Ważna jest także regularna aktywność fizyczna i zdrowa dieta, co pozwoli uniknąć nadprogramowych kilogramów. Kobiety ciężarne i karmiące piersią nie powinny być narażone na działanie dymu papierosowego i przebywanie w zanieczyszczonych pomieszczeniach.
Niestety nie mamy wpływu na czynniki genetyczne sprzyjające rozwojowi astmy. W przypadku wystąpienia tej choroby w rodzinie, warto szczególnie zadbać o zdrowy tryb życia i regularnie kontrolować stan organizmu. Pomocne mogą okazać się naturalne formy wspierania odporności oraz higieniczny styl życia.

Jeśli szukasz przyczyny i chciałbyś wzmocnić swój organizm naturalnymi preparatami, odwiedź gabinet Revitum.

Czy to już łuszczyca? Jakie są pierwsze objawy łuszczycy?

Łuszczyca w dzisiejszych czasach to nadal wielka zagadka. Nie wiadomo tak naprawdę co ją powoduje a leczy się ją przez całe życie. Pojawia się pytanie czy istnieje szansa na całkowite pozbycie się jej? Jeżeli nie to jak zatem zminimalizować jej występowanie?

Co to jest łuszczyca?

Łuszczyca (łac. psoriasis) to choroba skóry, której przyczyna jest do tej pory nieodgadniona. Pojawia się wiele hipotez dotyczących przyczyn jej pojawiania się, jednak żadna z tych teorii nie jest do końca potwierdzona dowodami naukowymi. Część badaczy sugeruje, że łuszczyca to choroba autoimmunologiczna, co może oznaczać, że nie wiadomo z jakiego powodu organizm rozpoczyna atakowanie własnych tkanek i niszczenie ich. Niektórzy uważają, że łuszczyca to choroba rodzinna. Skoro rodzice mieli  łuszczycę to istnieje ogromne prawdopodobieństwo, że dzieci też mogą mieć takie same problemy skórne. Jeżeli mówimy o wieku, w którym można najczęściej nabawić się łuszczycy, przyjmuje się, że jest to przedział od 10 do 40 roku życia, jednak coraz częściej można zaobserwować, że łuszczyca atakuje ludzi nawet po 70 roku życia. Przypuszcza się, że tzw. „późna łuszczyca” może być efektem przyjmowania przez starszych ludzi dużej ilości leków farmakologicznych.

Najczęstszym bodźcem do pojawienia się pierwszych wysiewów łuszczycy są stany zapalne np. w zatokach czy zębach albo po wirusowych oraz bakteryjnych infekcjach takich jak: angina czy grypa.

Łuszczyca jest nieestetyczna i męcząca, potrafi wprowadzić w kompleksy. Swój początek może mieć w stresie. Może być także przekazana przez matkę - wtedy będzie tkwić w fazie uśpienia. Chodź główne przyczyny powstania nie są znane, istnieje zależność miedzy pojawieniem się łuszczycy, a stanem systemu odpornościowego czy obecnością grzybicy.

Podstawowe objawy łuszczycy to najróżniejsze zmiany skórne, które swój początek mają w zwyczajnych zaczerwienieniach, a koniec na przykład w zrogowaceniach do złudzenia przypominających rybią łuskę. Początkowo są wielkości łebka od szpilki, by w teorii, urosnąć do wielkości obejmującej całe ciało. Dodatkowo, organizm mogą atakować równocześnie kilka odmian łuszczycy. Mogą pojawić się w różnych miejscach, by z czasem, gdy będą rosnąć, połączą się w jeden wielki twór. Lekceważąc objawy, możesz właśnie doprowadzić do takiego stanu. Dwie najpopularniejsze odmiany łuszczycy do łuszczyca geograficzna i obrączkowata.

Ta pierwsza, wzięła swoją nazwę od kształtu powstałych wykwitów skórnych. Mianowicie zarys łuszczycy na ciele do złudzenia będzie przypominał wyspy/kontynenty. Druga swoim obliczem przypominać będzie powiększającą się obręcz/obrączkę. Czerwona plama będąca zmianą łuszczycową, w pewnym momencie zacznie blednąc od środka. Czym słabsza jest odporność organizmu, tym łatwiej może dopaść Cię łuszczyca. Brak znajomości głównych czynników chorobotwórczych, sprawia że zagrożenie czai się tuż za rogiem. Duży stres czy infekcje grzybiczne, mogą przyspieszyć proces pojawienia się jej.

PRZYJMUJE SIĘ, ŻE ŁUSZCZYCA DOTYKA 2-4% POPULACJI EUROPY I STANÓW ZJEDNOCZONYCH, PRZY CZYM U MIESZKAŃCÓW DALEKIEGO WSCHODU CZ W AMERYCE POŁUDNIOWEJ WYSTĘPUJE ZDECYDOWANIE RZADZIEJ.

Co wpływa na ujawnienie się łuszczycy?

Oto lista czynników, które można potraktować jako zapalniki tej choroby albo w przypadku osób już cierpiących z powodu tej choroby, jako powodujące nawroty.

• Infekcje ostre takie jak ospa, grypa czy angina
• Infekcje przewlekłe takie jak: przerośnięte migdałki, przewlekłe zapalenie zatok, próchnica
• Leki, niektóre antybiotyki
• Stres zarówno ostry jak i przewlekły
• Uszkodzenia lub podrażnienia skóry

Do wyżej wymienionych czynników należy jeszcze dodać: palenie papierosów, alkohol, otyłość czy używanie kosmetyków.

Łuszczyca jest chorobą niezakaźną i niezłośliwą, która występuje przewlekle. Ma też ona tendencje do nawrotów czy remisji.

Leczenie. Co zrobić aby złagodzić objawy łuszczycy?

Na samym początku łuszczycę leczy się tylko zewnętrznie. W momencie kiedy stosowanie różnych maści czy odpowiednich naświetlań nie pomaga to podaje się leki doustne. Terapia rozpoczyna się od usunięcia łuski. Aby to zrobić należy posmarować skórę preparatami keratolicznymi z kwasem salicylowym. Na już oczyszczoną skórę nakłada się maści – cygnolinę, pochodne witaminy D, niekiedy również stosuje się maści sterydowe czy leki immunosupresyjne, które odpowiadają za działanie na układ odpornościowy. Bardzo skuteczną terapią jest fototerapia czyli naświetlanie skóry. Przed samym naświetleniem trzeba zastosować preparaty światłouczulające. Trzeba wykonać około 20 zabiegów, po 2-3 razy w tygodniu aby zobaczyć efekt leczniczy.

Psychologiczny aspekt łuszczycy

O tym, że łuszczyca nie powinna być bagatelizowana świadczyć mogą coraz to nowe wyniki badań, które dowodzą, że w grupie ludzi, którzy chorują na łuszczycę, większość osób deklaruje myśli samobójcze. Niska samoocena oraz brak kontaktów interpersonalnych i wsparcia społecznego przyczyniają się do obniżenia nastroju i zaburzeń depresyjnych. Dlatego tak ważna jest akceptacja ludzi cierpiących na łuszczycę oraz odpowiedni stopień edukacji społeczeństwa na ten temat. Udowodniono już bowiem, że ludzie, którzy zaakceptowali chorobę jaką jest łuszczyca, lepiej ją znoszą i mało tego, wykwity pojawiają się o wiele rzadziej. Dlatego tak ważne jest nie stresować się i zaakceptować siebie.

Bezpłodność to prawdziwy dramat szczególnie dla ludzi, którzy zabiegają o to, by jak najszybciej stać się rodziną. Niepłodność może wystąpić zarówno u mężczyzny jak i u kobiety. Czasami zdarza się, że mimo usilnych starań obojga partnerów nie mogą oni stać się szczęśliwymi rodzicami. 

Bezpłodność czy niepłodność ?

Bezpłodność i niepłodność nie mogą być zamiennie stosowanymi terminami, ponieważ każde z nich oznacza coś zupełnie innego.

Czym jest alergia?

Potocznie nazywana uczuleniem lub nadwrażliwością, jest to nieprawidłowa odpowiedź organizmu na oddziaływanie obcych substancji, czyli alergenów. W reakcjach alergicznych uczestniczy nasz układ immunologiczny – w organizmie powstają przeciwciała, które wiążą się z antygenem i doprowadzają do powstania stanu zapalnego. Uczulenie jest więc nieprawidłowym przejawem odporności, gdyż prowadzi do uszkodzenia własnych tkanek. Alergie mogą mieć bardzo łagodny przebieg, jak te objawiające się np. zaczerwienieniem oczu czy kichaniem, ale mogą także być niebezpieczne dla życia (wstrząs anafilaktyczny i śmierć).

Związkiem chemicznym mającym duże znaczenie w powstawaniu reakcji alergicznej jest histamina. Występuje ona w organizmie każdego z nas – jej zadaniem jest ochrona organizmu, jednak u alergików, kiedy dochodzi do kontaktu z alergenem, histamina może być nawet groźna dla zdrowia.

Alergia – globalny problem

Na różne rodzaje alergii cierpi ogromna liczba ludzi na całym świecie. Według statystyk to nawet do 40% populacji. Najczęściej diagnozuje się pyłkowicę i astmę oskrzelową. Badania dowodzą, że osoby urodzone w miesiącach, które bezpośrednio poprzedzają sezon pylenia, częściej cierpią z powodu alergii na pyłki roślin.
Liczba osób zmagających się z alergiami stale rośnie. Prawdopodobnie spowodowane jest to uprzemysłowieniem, coraz cięższymi zanieczyszczeniami środowiska i obecną niemal wszędzie (nawet w pożywieniu) chemią. Chociaż alergie występują na całym świecie, możemy zauważyć pewne różnice zależne od regionu i wcześniejszego poziomu zachorowalności w danym kraju.

Czy alergia jest dziedziczna?

Alergia może być spowodowana zarówno czynnikami środowiskowymi, jak i obciążeniem genetycznym. Udowodniono, że jeśli na alergię cierpiał jeden z rodziców, to ryzyko wystąpienia jej u dziecka wynosi około 40%. Jeśli zaś alergikami był zarówno ojciec, jak i matka, to ryzyko wzrasta do 60%. Szacuje się, że większa część występujących dziś alergii jest spowodowana obciążeniem w rodzinie, a pozostałe kilkadziesiąt procent to uczulenia spowodowane czynnikami środowiskowymi.

Czynniki środowiskowe wpływające na występowanie alergii

Nie bez znaczenia dla naszego zdrowia jest stale rosnące zanieczyszczenie środowiska, zwłaszcza powietrza, którym oddychamy. Duża ilość samochodów wydzielających szkodliwe spaliny przyczynia się do powstawania alergii i chorób układu oddechowego. Na występowanie uczuleń narażone są także osoby, które mają częsty kontakt z dymem papierosowym i chemikaliami. Do rozwoju alergii może przyczynić się również zaburzona mikroflora jelitowa, zakażenie drożdżakami, nadmiar antybiotyków oraz silne działanie stresu czy niedobór wapnia.

Jakie są najczęstsze objawy alergii?

reakcja dotyczy pewnego układu lub konkretnego narządu. Najczęściej występują: obrzęk i nieżyt nosa, swędzenie, wodnista wydzielina lub zatkany nos, świsty i trudności w oddychaniu, swędzenie spojówek, łzawienie, swędzenie skóry, wysypka lub obrzęk, a także bóle głowy.
Objawy groźnego dla zdrowia wstrząsu anafilaktycznego to spadek ciśnienia, przyspieszenie akcji serca, podwyższona temperatura ciała. Może to doprowadzić do śpiączki lub nawet śmierci, dlatego takich objawów nie wolno lekceważyć.

Alergie pokarmowe

Alergie pokarmowe dotyczą bardzo dużej części społeczeństwa, dlatego jeśli chcemy zbadać swój organizm pod kątem uczuleń, powinniśmy uwzględnić także testy na nietolerancje pokarmowe. Najczęściej objawami nietolerancji i alergii pokarmowej są dolegliwości ze strony układu pokarmowego pojawiające się po spożyciu jakiegoś produktu. Warto obserwować swój organizm, aby sprawdzić, co nam szkodzi i w razie potrzeby wyeliminować alergen z diety.
Objawy alergii można łagodzić dostarczając odpowiednie składniki pokarmowe, takie jak np. kwasy tłuszczowe zawierające OMEGA-3, DHA i EPA pod kontrolą specjalisty, ale nie tylko. Warto też pomyśleć o zmianie diety pod okiem dietetyka i o wykonaniu testów na nietolerancje pokarmowe.

Hemoroidy, to problem bardzo wielu Polaków. Z wiekiem wzrasta ryzyko ich występowania. Dobra wiadomość jest taka, że hemoroidy można wyleczyć. Choć jest to choroba, która jest często wstydliwa, przełamujemy ten temat tabu.

Czym są hemoroidy?

Hemoroidy (łac. varices haemorrhoidales), czyli żylaki odbytu to nabrzmiałe żyły splotu odbytniczego, nabrzmiałe guzki krwawnicze. Hemoroidy mogą występować w górnej, jak i w dolnej części odbytu, w zależności od umiejscowienia splotu naczyniowego, w którym zatrzymała się krew. Żylaki odbytu znacznie utrudniają prawidłowe funkcjonowanie ostatniej części układu pokarmowego człowieka.
Mówiąc jaśniej, pomiędzy kanałem odbytu, a odbytnicą człowieka musi dojść do zatrzymania krwi w splocie naczyń. Tak zatrzymana krew nie może znaleźć sobie ujścia, co powoduje znaczne utrudnienia i dyskomfort dla osoby, która jest chora. Wskutek niemożności znalezienia ujścia, krew tworzy małe wypukłości w błonie śluzowej. Wypukłości te często są nazywane guzkami. Żylaki odbytu (hemoroidy) dzieli się ze względu na różne aspekty. Przede wszystkim wyróżnia się hemoroidy wewnętrzne znajdujące się powyżej linii grzebieniastej, te hemoroidy łatwiej krwawią. Drugi rodzaj to hemoroidy zewnętrzne, które są bardziej bolesne i znajdują się poniżej linii grzebieniastej.

Jak rozpoznać czy grożą mi hemoroidy?

Początkowo żylaki odbytu nie dają bardzo widocznych symptomów. Zwykle również je bagatelizujemy, co opóźnia rozpoznanie choroby. Najczęstsze objawy to wypadające guzki krwawnicze. Inne dolegliwości, które mogą pojawić się przy tej chorobie to krwawienie — jest to najczęstszy objaw — krew ma charakterystyczną barwę. Jeśli dostrzegasz regularne ślady krwi na papierze toaletowym, może to być znak do występowania hemoroidów. Jednym z głównych objawów występowania choroby hemoroidalnej jest również uczucie niepełnego wypróżnienia, swędzenie, rzadziej ból w okolicach odbytu. Gdy hemoroidy zewnętrzne są duże, mogą w nich powstać zakrzepy, co może prowadzić do martwicy tkanek.

Hemoroidy — przyczyny

Żylaki odbytu mogą występować niezależnie od wieku. Nie jest znana jednoznaczna odpowiedź na przyczynę choroby hemoroidalnej. Pewien wpływ mają z pewnością czynniki genetyczne. Przyczyną może być również wzrost ciśnienia krwi pod błoną śluzową. Jej powstawaniu sprzyja na pewno siedzący tryb życia, mała aktywność fizyczna oraz otyłość. Choć siedzący tryb życia nie jest wskazany to również uprawianie niektórych sportów, wpływa negatywnie. Kolarstwo czy też jazda konna nie wpływają pozytywnie na obieg krwi w okolicach odbytu. Przyczyną powstawania hemoroidów są również złe nawyki żywieniowe, w tym używki, alkohol czy też zbyt mała ilość przyjmowanego błonnika. Do nieprawidłowej diety, zalicza się również zbyt mała ilość spożywanych płynów oraz duża ilość ostrych przypraw.
Jednak najczęstszym czynnikiem ryzyka wystąpienia choroby hemoroidalnej są przewlekłe lub nawracające zaparcia. Powodem powstawania tej choroby może być również cykl płciowy u kobiety, ciąża, które sprzyjają rozwijaniu się hemoroidów. Stąd tez wiele osób, które cierpi na tę chorobę to kobiety w ciąży lub też po porodzie. Często zdarza się jednak, że hemoroidy po porodzie znikają same.

Hemoroidy — jak sobie pomóc?

Aby zapobiec hemoroidom, warto pamiętać o kilku podstawowych zaleceniach. W walce z bólem oraz z pieczeniem w znacznym stopniu pomaga odpowiednia higiena osoby chorej. Hemoroidy rozwijają się powoli, więc im wcześniej je wykryjesz, tym większe szanse, że unikniesz zabiegu chirurgicznego. Diagnozę należy pozostawić specjalistom. Lekceważenie dolegliwości, często sprawia, że objawy hemoroidów z czasem się nasilają i konieczne jest odpowiednie leczenie.
Niestety, dla wielu osób, jest to choroba na tyle wstydliwa, że nie udają się z tym do fachowców. Na konsultację ze specjalistami, decydujemy się często w ostateczności. A to błąd! Leczenie hemoroidów powinno zostać rozpoczęte jak najwcześniej. Dlatego też nie powinniśmy się wstydzić, tylko leczyć tę nieprzyjemną dolegliwość. Nieleczone są przyczyną powstawania licznych powikłań. Nowoczesna technologia stawia im jednak bardzo skutecznie czoła.

Chcesz wiedzieć jakie obciążenia powodują u Ciebie powstawanie hemoroidów? Zrób test obciążeń organizmu i znajdź przyczyny hemoroidów.

Układ odpornościowy człowieka składa się z węzłów chłonnych, migdałków podniebiennych, grasicy, śledziony, szpiku kostnego. Każdy z tych układów wymaga do prawidłowego funkcjonowania składników odżywczych. Brak odporności może się ujawnić nie tylko zimą lub wczesną wiosną.

W ostatnich latach bardzo dużo mówi się o wpływie środowiska na naszą odporność. Zanieczyszczenie środowiska, promieniowanie z komputera, z telefonów komórkowych, mikrofale, kuchnie indukcyjne nie są dla nas obojętne.

Przyczyną spadku i braku odporności są też często antybiotyki w mięsie, produktach żywnościowych, infekcje wirusowe, leki, stres, brak snu, przemęczenie, słabej jakości żywność, nadmiar cukru w diecie i wiele innych. Jedzenie nawet dość drogiego, ale źle zbilansowanego jedzenia może powodować brak odporności. Zadajemy sobie czasem wtedy pytanie: jak to możliwe, że choć wydaję tyle na dobrą żywność i suplementy odczuwam spadek odporności? Kluczem jest odpowiedni dobór produktów do indywidualnych potrzeb organizmu. Mamy dla Ciebie dobrą wiadomość: dobre odżywianie nie musi być bardzo drogie.

Dobrym sposobem na walkę ze słabą odpornością jest dostarczenie naturalnych składników odżywczych pod okiem specjalisty. Zapraszamy do revitum na konsultację dietetyczną, podczas której dowiesz się, jak odżywiać się tak, aby brak odporności był dla Ciebie pojęciem zupełnie obcym. 

Pomocne jest też usunięcie z organizmu obciążeń, które są przyczyną występowania dolegliwości. Obciążenia trujące nasz organizm to m.in. drobnoustroje, grzyby, wirusy i pasożyty, powodujące upośledzenie układu trawiennego i wchłaniania i brak odporności. Dlatego warto wykonać test obciążeń organizmu.

Problemy z nerkami dotyczą wielu osób, często już od dzieciństwa. Nerki to parzyste narządy w kształcie ziarna fasoli. Ich funkcją jest wytwarzanie moczu, a także filtrowanie krwi. Każde zaburzenie w pracy nerek daje odbicie w funkcjonowaniu całego organizmu, co wpływa na nasze ogólne samopoczucie.

Według medycyny chińskiej to właśnie w nerkach skumulowana jest cała energia naszego życia. Każdy problem zdrowotny jaki nam doskwiera, spowodowany jest zazwyczaj nieprawidłowościami w pracy tego narządu.

Problemy z prostatą dotykają wielu mężczyzn już po 45 roku życia. Prostata jest gruczołem wielkości kasztana umiejscowionym poniżej pęcherza moczowego. Ze względu na funkcję bliższa jest układowi płciowemu niż moczowemu: jej wydzielina wchodzi w skład spermy i umożliwia plemnikom poruszanie się. Po pięćdziesiątym roku życia większość mężczyzn dowiaduje się o problemach prostaty za sprawą przykrych dolegliwości. Nie należy wstydzić się problemów z prostatą – lekarze twierdzą, że dotyczą one ponad połowy panów po 60 roku życia, a po 80. - ponad 80%.

Choroby wątroby - poznaj 4 skuteczne wskazówki, jak dbać o wątrobę

Prawidłowe funkcjonowanie wątroby jest niezbędne dla naszego zdrowia. Sprawdź, czy wiesz jak prawidłowo dbać o ten narząd.

Ten organ spełnia ponad 500 funkcji, a w ciągu każdej minuty przepływa przez niego nawet 1,5 litra krwi wymagającej oczyszczenia! Choroby wątroby powodują, że proces ten nie przebiega prawidłowo.

Czym jest półpasiec?

Półpasiec to ciężka choroba zakaźna, której przyczyną jest herpes virus varicella, czyli ten sam wirus, który wywołuje ospę wietrzną. Pojawia się u osób, które przeszły ospę i u których nastąpiła reaktywacja utajonego zakażenia.

To niebezpieczna choroba, która może prowadzić do poważnych powikłań. Warto wiedzieć, jakie są jej objawy i jak postępować w przypadku zachorowania.

Objawy półpaśca

Choroba ta charakteryzuje się przede wszystkim zmianami skórnymi. Czasami pacjenci skarżą się na ogólne złe samopoczucie, bóle głowy czy osłabienie i podwyższoną temperaturę ciała.
Choroba trwa od 2 do 4 tygodni i przez cały czas mogą utrzymywać się bóle, pieczenie i swędzenie skóry. Pojawiają się zmiany skórne w postaci pęcherzy na podłożu rumieniowym. Mogą być zgrupowane w konkretnym miejscu lub rozsiane na większej powierzchni. Najczęściej występują na twarzy, nieco rzadziej na tułowiu, plecach i brzuchu. Charakterystyczne jest powstawanie zmian w okolicach nerwów, np. ocznego czy nosowo-rzęskowego. Zwykle pęcherze pojawiają się tylko po prawej lub lewej stronie ciała, nie przekraczając środkowej linii twarzy lub tułowia.
Zmiany na skórze, podobnie jak w przypadku ospy wietrznej, są bolesne i swędzące. Mogą stać się zaczerwienione, a skóra w ich okolicy opuchnięta. Po około tygodniu od pojawienia się pęcherzy, zaczynają one wysychać, przekształcając się w nieestetyczne strupy, odpadające w dalszym stadium choroby.
Ponieważ zmiany umiejscowione są tam, gdzie przebiegają nerwy, może dochodzić do nerwobóli utrzymujących się nawet wiele miesięcy po chorobie (zwłaszcza u starszych osób).

Postaci półpaśca

Choroba ta może występować w kilku różnych odmianach klinicznych. Wyróżniamy postaci:
• krwotoczną – to przypadki o najcięższym przebiegu,
• oczną – dochodzi do owrzodzenia rogówki oka,
• rozsianą lub uogólnioną – w tej postaci, oprócz typowych lokalizacji, zmiany powstają także na tułowiu i są rozsiane. Występuje najczęściej u chorych na nowotwory lub choroby metaboliczne, takie jak cukrzyca,
• zgorzelinową – ciężka postać półpaśca, charakteryzuje się tym, że zmiany skórne ulegają rozpadowi, pozostawiając zgorzelinowe owrzodzenia.

Leczenie

Leki przeciwwirusowe łagodzą przebieg choroby i ograniczają jej rozprzestrzenianie się. Nie zaleca się jednak podawania ich w każdym przypadku półpaśca, a jedynie w tych o ostrym przebiegu lub u osób powyżej 50 roku życia i z osłabionym układem odpornościowym. Zmiany skórne można łagodzić środkami ściągającymi i łagodzącymi o działaniu miejscowym. Zaleca się także założenie opatrunku, który ochroni skórę dotkniętą zmianami przed ocieraniem i drapaniem. Przydatne mogą okazać się aerozole o działaniu odkażającym lub znieczulającym miejscowo.
Jeśli pacjent uskarża się na silny i dokuczliwy ból, można zalecić przyjmowanie leków przeciwbólowych. Aby zapobiec dolegliwościom związanym z nerwami po ustaniu choroby, warto wprowadzić niewielkie dawki kortykosteroidów lub naświetlanie laserem stymulującym.

Powikłania po chorobie

Rodzaj powikłań zależy głównie od umiejscowienia zmian na skórze. Jednak wszystkie mogą być bardzo groźne dla zdrowia. Do najczęstszych powikłań półpaśca należą: zapalenie rogówki, porażenie nerwów odpowiedzialnych za poruszanie gałką oczną, porażenie nerwu słuchowego skutkujące częściową utratą słuchu, porażenie nerwu twarzowego, bóle kręgosłupa i zapalenie płuc. Aby nie doprowadzić do powikłań, należy jak najszybciej udać się do lekarza w przypadku występowania objawów wskazujących na zakażenie półpaścem.
Warto też zadbać o odporność, aby nie dopuścić do rozwoju choroby. Spadek odporności organizmu może być spowodowany różnymi czynnikami. Znaczna część układu odpornościowego związana jest z jelitami. Komórki znajdujące się w jelitach wytwarzają ogromne ilości ciał odpornościowych do walki ze wszystkimi patogenami znajdującymi się w organizmie, czyli: bakteriami, wirusami, grzybami, pasożytami czy toksynami.
Obciążenia, na jakie narażony jest każdy z nas, mogą przedostawać się do krwi i rozprzestrzeniać po całym organizmie. Dochodzi wtedy do spadku odporności, co prowadzi do szybszego rozwoju wielu chorób. Aby wykryć, co obciąża Twój organizm, wykonaj prosty i skuteczny test obciążeń organizmu. Już dziś zgłoś się do jednego z naszych oddziałów.

Silne bóle pleców mogą mieć swoje źródło w schorzeniach takich jak zwyrodnienie kręgosłupa, otyłość, choroby nerek, urazy, wadliwa postawa. Mogą też objawiać sie u kobiet w ciąży. Ciekawe okazują się też najnowsze odkrycia. Pokarmy, jakie jadamy na co dzień, mogą wpłynąć na odczuwanie przez nas bólu. Przykładem jest kofeina, mięta, imbir, czy kapsaicyna (papryczki chilli), które łagodzą bóle!

Problemy z żołądkiem i jelitami

W Polsce ponad 30% społeczeństwa cierpi z powodu dolegliwości żołądkowo-jelitowych, takich jak owrzodzenia, niedrożność, stany zapalne, choroby nowotworowe, pasożyty. Na raka jelita grubego w naszym kraju zapada rok rocznie ponad 10 tysięcy osób, przy czym odnotowuje się coraz więcej przypadków śmiertelnych. Jest to wywołane faktem, iż pacjenci zgłaszają się do lekarza, gdy na pomoc jest już za późno.

Żylaki występują w kończynach dolnych, przełyku, odbycie (hemoroidy). Powstają w wyniku nieprawidłowego działania zastawek znajdujących się w ścianach żył, których zadaniem jest zapobieganie cofaniu się krwi płynącej do serca. Kiedy zastawki są niewydolne, krew nie odpływa jak trzeba i zaczyna się gromadzić, powodując rozciąganie i poszerzenie żył.

Przyczyny żylaków to: otyłość, zaparcia, złe krążenie, zła dieta, stojący czy siedzący tryb życia, ciąża, genetyka.